Zuid Limburg verdedigt de eer in Slovenie

De tweede ronde speelden we tegen Finland en we waren vol goede moed om revanche te nemen. Dat lukte. Teamleider Bart had duidelijke maatregelen genomen en dat miste z'n effect niet. Zijn harde woorden in de voorbereiding zal ik hier niet herhalen. Theo Pluijmen maakte remise op bord 4, maar met betere stelling op de overige borden moest dat voldoende zijn voor teamwinst. Zelf kwam ik goed uit de opening via een schijnoffer (Lxh6) en Kh1!, waardoor m'n tegenstander met nogal wat losse pionnen bleef zitten. Hij zag het niet meer zitten, offerde een kwaliteit en gaf een zet later op. Ook Luc kwam goed uit de opening, won een pion, maar het incasseren van de winst kostte nog wat tijd, maar uiteindelijk was ook dat niet een probleem. Rob ging ook voor het volle punt, maar moest uiteindelijk toch genoegen nemen met remise. Daarmee kwamen we dus op een 50 procent score.

partijfragment Luc

partijfragment Ynze

De derde ronde bracht ons weer op de live borden en wel tegen het tweede Nederlandse team uit Leiden (LSG). Dat zou opnieuw een zware match worden. Rob was als eerste klaar. IM Edwin van Haastert vertrouwde z'n stelling niet en nadat Rob z'n gehoorapparaat aangezet had, nam hij de aangeboden remise aan. Zelf kwam ik redelijk uit de opening, maar ook dat verzandde in remise. Theo vocht een sterke partij, maar verloor uiteindelijk ook en Luc vocht tot het bittere eind, maar moest uiteindelijk ook zijn meerdere erkenning tegen IM Mark van der Werf. Weer een '3-1 nederlaag, we hadden stiekem op iets meer gehoopt.

De vierde ronde speelden we tegen Liechtenstein. "Head of delegation" Bart had in niet mis te verstane woorden kenbaar gemaakt dat verliezen geen optie was. Alhoewel alle spelers onder de 2000 rating hadden, was het zeker een niet te onderschatten tegenstander. In het verleden waren de meeste 2200+ spelers en ook hadden ze hun land al vaker vertegenwoordigd op de olympiade.  De wedstrijd begon al meteen met een incident, omdat onze tegenstanders ons wilde omkopen met allerlei cadeaus (een pen en speldje van de Liechtensteinse bond).  Daar gingen we voor de helft in mee (we namen de cadeaus aan, maar gingen wel voor de winst). Theo opende op bord 4 de score middels een fraaie koningsaanval. Zijn tegenstander bleef lang doorgaan, maar Theo kende geen genade en daarmee kwamen we op een 1-0 voorsprong. Zelf kwam ik niet goed uit de opening, maar wist uiteindelijk wel een winnende aanval te bereiken. Na een eerste correct paardoffer, miste ik het vervolg (een 2e paardoffer) en kwam minder te staan, maar m'n tegenstander accepteerde een remise aanbod. Luc maakte met zwart ook remise (herinner me het niet meer precies) en Rob vocht nog lang voor de winst, maar moest opnieuw in remise berusten. We kwamen echter wel weer op 4 MP uit 4 partijen, dus we belandde weer in de middelmoot

De 5e ronde speelden we tegen aardsrivaal Duitsland. Dat werd een spannende wedstrijd. Zelf kwam ik goed uit de opening, maar verprutste twee zetten (Le2-f3-e2), waardoor het meeste voordeel verdween en ik het remiseaanbod van m'n tegenstander maar aannam. Eric Jan had het zelfde gedaan en ook Luc was vredelievend en maakte remise. Rob streed tegen de sterke IM Sielecki en stond duidelijk minder, maar verdedigde zoals alleen Rob dat kan en werd beloond met een remise. Een 2-2 derhalve. Na de wedstrijd hebben we nog gezellig met onze tegenstanders het toernooi en de match geëvalueerd op een nabij gelegen terrasje.

De 6e ronde belandde we weer op de live borden. Dat zou de laatste keer zijn. We speelden tegen Engeland 3 en het werd de meest dramatische match van het toernooi. Na veel lange partijen besloot Rob met zwart tot een snelle remise. Zelf deed ik ongeveer het zelfde. Luc Zimmermann stond namelijk al snel goed en kwam zelfs nog beter te staan. Rob, Bart, Eric Jan en ik konden het op het terras prima allemaal live volgen en de winstvarianten waren overal zichtbaar. Luc had toen al een remise geweigerd. Luc offerde een paard, maar z'n tegenstander offerde zijn dame voor een Toren en in het vervolg kreeg hij opeens lastig tegenspel en zijn tegenstander wist een remise stelling te bereiken. Luc bleef vechten en kwam opnieuw gewonnen te staan, kwam daarna zelfs verloren te staan, weer gewonnen, maar verloor uiteindelijk. Theo wist nog remise te maken vanuit een lastige stelling, maar ipv een winst, verloren we deze match. We zaten toch wel met een vervelend gevoel naar het avondeten, dat daardoor net zo slecht smaakte als de overige avonden.

De 7e ronde kregen we een bye, die we hadden willen voorkomen. De 8e ronde moesten we aantreden tegen Polen, maar ondanks alle pogingen van onze mental coach, eindigde alle partijen in remise. Het team was geknakt. Rob ging er wel nog voor, leek ver te komen (sterk paard tegen zwakke loper), maar later bleek dat er nergens een winst te vinden was.

Voor de 9e ronde werden we geloot tegen het altijd interessante Tsjechië, maar opnieuw ontbrak alle motivatie om er nog wat van te maken. We hadden gehoopt op een zwakker team (bv het Engelse vrouwen team of Monaco). Opnieuw eindigde alle partijen in remise, waarbij de tegenstanders alleen probeerden op bord 1 tegen Rob wat te bereiken, maar die liet zich de komende bordprijs niet ontglippen!

's avonds werden alle prijzen uitgereikt. Hier sleepte we nog verschillende bordprijzen in de wacht. Zo werd Rob remise koning (100%), Luc werd de speler die door teveel gepraat de snelste speler die uit de zaal verwijderd werd (alhoewel hij vond dat ik dat had moeten zijn, maar ik werd 2e). Eric Jan won de prijs voor het snelst aannemen van een remise aanbod (0.4 sec, daar kan de pit-crew van Red Bull nog wat van leren) en Theo won de prijs voor de beste beoordeling van de koffie die er werd geschonken (gelukkig verstonden de meeste mensen het Nederlandse gevloek niet echt). Coach Bart kan terugzien op een goed kampioenschap, waar we met een beetje meer geluk, een betere loting toch wel in de prijzen hadden kunnen vallen.